Volgens de statistieken zijn de meeste mensen in onze contreien gelukkig. Volgens de statistieken. Volgens diezelfde statistieken valt het op, dat ‘geluk’ bijna altijd gekoppeld wordt aan een of andere voorwaarde. Men beweert vaak gelukkig te zijn als men bijvoorbeeld werk heeft, wat in onze tijden al niet meer zo vanzelfsprekend is. Genoeg geld hebben is ook zo’n voorwaarde. Arm zijn en geldtekort hebben is niet echt iets waar velen van dromen. En natuurlijk scoort ‘een goede gezondheid’ toppen om gelukkig te wezen.
Eigenlijk kun je dus wel stellen dat de mens zich pas gelukkig waant wanneer aan bepaalde vereisten voldaan zijn. Die vereisten kunnen nogal eens variëren, dat spreekt. Maslow, een bekend psycholoog heeft het ooit mooi op een rijtje gezet. De basisvoorwaarden zijn eten, drinken en onderdak. Dan pas gaat men naar andere zaken op zoek. Da’s ook logisch en ja, eigen aan de soort natuurlijk.
Maar op die manier maakt men geluk wel afhankelijk van externe omstandigheden. En zoals iedereen weet, hebben die omstandigheden de onmiskenbare eigenschap te veranderen. Niets blijft immers zoals het is.
En dan is men opnieuw ongelukkig.
Op die manier wordt ‘geluk’ meer een intermezzo tussen twee periodes van ongeluk of minder geluk. Het hangt er van af wat ik wil of niet wil. Wanneer ik krijg wat ik wil is dat goed, wanneer ik niet krijg wat ik wil of wanneer ik krijg wat ik niet wil, dan ben ik ongelukkig. Willen en niet willen gaan uit van een eigen individu, een ‘ik’.
Je moet dus niet proberen de omstandigheden te veranderen of naar je hand te zetten, dat lukt toch nooit en al helemaal niet op de lange duur. Iedereen gaat ooit wel eens dood en dat willen
de meesten niet. De bron van waar geluk, van echte vrede en gelukzaligheid moet je dus daar niet gaan zoeken. Die is maar tijdelijk.
Wanneer je werkelijk diep geluk wilt vinden, zul je de illusie van het ‘ik’ moeten doorprikken. Hoe zou het nu komen dat de grote meerderheid dit niet doet, wilt of kan?
Omdat, een mens nog altijd liever ongelukkig is en in de overtuiging blijft dat hij bestaat, dan te beseffen dat ware bevrijding pas ligt in het loslaten van het ego.
Daar kan iemand die dit inzicht heeft wel bij helpen maar zoals het spreekwoord zegt: ‘Je kunt een paard wel naar de bron leiden maar het niet dwingen te drinken.’
Dàt moet je Zelf doen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Je hebt gelijk als je zegt dat je een paard wel kunt leiden naar de bron maar het niet kunt dwingen om te drinken.
Sta me toe om wat bedenkingen te hebben over 'waar geluk'.
De cliché's liggen hier natuurlijk voor het grijpen, maar ik ga proberen me daar niet aan te bezondigen.
Een mens komt op de wereld als een totaal hulpeloos wezen en is zeker het eerste levensjaar volkomen afhankeljk van ouders. In zijn prille bestaan doet het mensenkind niets anders dan zijn leven voortdurend conforteren met materiële dingen. Het is pas als aan de primaire behoeften voldaan is dat de zoektocht naar de eigen bron kan beginnen. En bij sommige mensen houdt deze fase inderdaad nooit meer op.
Kiezen voor het ware geluk lijkt me ook niet de gemakkelijkste weg naar de bron. En toch is het de meest evidente weg. Waarom zien 'we' dat niet of vaak veel te laat?
Het is niet de gemakkelijkste weg maar je hebt geen keuze. Die wordt voor jou gemaakt. Je gaat zoeken naar de bron of je zoekt niet. Niemand heeft hier schuld of verdienste aan; het gebeurt gewoon. Het antwoord op jouw vraag wordt eigenlijk aan in het stukje gegeven: mensen blijven liever in hun eigen gecreëerde gevangenis zitten omdat ze die tenminste vertrouwd is. De bron van bevrijding biedt geen enkele zekerheid en het is een sprong in het duister, totale overgave. Vandaar.
Maar nogmaals, niemand 'kiest' daarvoor. Er is niemand die kiest. Al lijkt dat vaak wel zo te zijn. Het maakt echter allemaal deel uit van het Goddelijke Spel dat het Leven is, van Leela.
Mocht echter iedereen ook nog maar geproefd hebben van het niet te verwoorden geluk dat de bevrijding van het 'ik' met zich meebrengt, dan zouden veel meer mensen niet meer aarzelen.
Vaak is de aanzet niet meer dan een domme reactie zoals wanneer iemand reageert op een zin als 'Het gras groeit niet sneller door eraan te trekken.' Alles kan deze beweging in gang zetten.
En dat is nu net het mooie van het hele gebeuren. Je bent precies altijd daar waar je moet zijn, je komt ook precies waar je moet zijn, al denken de meesten van ons daar anders over. Dit inzien en dit ook als waar ervaren, leidt onmiddellijk en zonder enige weerstand tot Geluk.
Een reactie posten