donderdag 30 oktober 2008

VERTROUWEN en OPENHEID

Stel je een donkere grot voor; in de duistere spelonken drijft een grote, lichtgevende bloem, stralend van innerlijke wijsheid.

De bloem blijft verborgen, want hij waardeert zijn eigen schoonheid niet en vreest vernietiging op het moment dat hij zichzelf laat zien en zich openstelt voor het licht.

Op welke manier lijk jij op die bloem?

Wat zou er gebeuren als je voldoende vertrouwen had om de grot te verlaten en je hart, je kwetsbaarheid en je eigen innerlijke licht te tonen?

woensdag 29 oktober 2008

"No Problem!"

Volgens Robert Adams is Advaita Vedanta dé psychotherapie bij uitstek.
De Indiër zegt dan ook lachend: ‘No self, no problem!’
In een tijd waarin depressie als dé ziekte van de toekomst wordt gezien, loont het wellicht de moeite om hier even bij stil te staan. Elke dag plegen in België bijvoorbeeld gemiddeld zeven mensen zelfmoord. Dit aantal is niet eens voldoende om de top te halen in Europa.

Mensen met een depressie grijpen maar wat graag naar allerlei middelen om de pijn te verzachten: alcohol, medicijnen, drugs. Mensen ontvluchten hun lijden in overmatig drinken, roken, eten, werken, vrijen, slapen. Op die manier creëren ze een directe afhankelijkheid. De directe oorzaak van depressie, zelfmoord en verslavingen is het afhankelijk zijn van pillen, werk, therapie, artsen, geld, partner, kinderen en familie. Onze economie is nu juist gebaseerd op mensen afhankelijk maken van een bepaald product door het voor te stellen alsof hiermee innerlijk geluk en vrede worden bereikt.

‘Mannen weten waarom!’ ‘Een bepaald soort sigaretten rook je nooit alleen!’ Zij die dus niet alleen willen (kunnen) zijn, zij die ergens bij willen horen, die de beste moeder willen zijn, weten dus wat hen te doen staat. Depressie heeft met onzekerheid, eenzaamheid, angst, twijfel en afhankelijkheid te maken. Het verband is snel gelegd. Geluk en innerlijke vrede worden nooit je deel als je deze dingen achterna loopt.

Waarom is het toch dat therapie zo weinig resultaat boekt? Omdat in therapie het ‘ego’ op allerlei manieren wordt bekrachtigd. Je moet assertief zijn! Je moet voor jezelf opkomen! Je moet laten weten wie je bent door middel van je werk, je status, je verdiensten, je bezit. Je moet meedraaien in de mallemolen die onze maatschappij is geworden.

Laat nu net die woorden ‘ik’ en ‘mijn’ de oorzaak van alle ellende uitmaken! Mensen die menen dat ze er niet bij horen, dat ze mislukken, dat ze voor niets deugen, dat ze nooit wat zullen bereiken in het leven, grijpen naar al die middelen om hun verdriet te vergeten, te verdrinken, te verdoven.

Wanneer je in je geloof bevestigd wordt dat jij iemand bent, ben je verloren. Dit is geen loze kreet; de praktijk bevestigt dit. Mensen voelen zich nog liever elke dag ellendig in hun omgeving dan dat ze de moed hebben om een onderzoek in te stellen naar hun eigen Realiteit! Wie is afhankelijk van wie? Wie is mislukt? Wie is verslaafd? Wie wil zelfmoord plegen?

Wanneer je diep bent doorgedronken in het ware wezen van je essentie, verdwijnen deze vragen als bij toverslag.
Ze zijn zelfs niet langer relevant en je zult erom lachen.

Net als die lachende Indiër.

dinsdag 28 oktober 2008

FLOW

Iedereen kent wel dat gevoel van intense overgave wanneer je iets doet, ervaart of voelt. Mihaly Csikszentimihaly, psycholoog, noemde dit verschijnsel in de jaren zestig ‘flow’.
Wat hem vooral opviel was, dat wanneer het creatieve proces eenmaal goed op gang was, de kunstenaar volledig verzonk in zijn bezigheid. Hij werkt door tot het klaar is en schijnt geen benul van tijd of honger, dorst of ongemak te hebben.

Op zo’n moment is men als ‘volledig opgenomen in de bezigheid’. De ik-beleving lost op, desintegreert. Tijd en ruimte bestaan niet meer. Het handelen, de bewegingen en de gedachten gebeuren, zonder enige moeite.

Flow treedt alleen op wanneer er voldoende aandacht is voor de be-leefde ervaring. Er ontstaat als het ware een resonantie tussen de handeling, de omgeving en het denken. Ze lijken wel in elkaar over te vloeien en dit wordt meestal als bijzonder bevredigend ervaren.

Nog steeds volgens Csikszentmihaly, kan deze flow ook makkelijk in dagelijkse bezigheden worden waargenomen; bijvoorbeeld bij het strijken of het werk aan de lopende band. Alles hangt af van de beleving van de stromende tijd. Wanneer flow niet aanwezig is, kan wel elk klusje de neiging hebben om op den duur saai en zelfs stomvervelend te worden.

Het voornaamste aspect bij de flow-momenten is wel dat het ik-bewustzijn totaal naar de achtergrond verschuift. De colporteurs van de belangrijkheid van het ‘ik’ die in onze maatschappij de dienst uitmaken, beogen precies het tegenovergestelde. Bij de tegenovergestelde, depressieve gemoedstoestand is egocentrisme een van de belangrijkste symptomen. Men denkt te veel na, is gedeprimeerd en bezig met hoe men zich voelt. De triestheid die daarbij ervaren wordt, wordt op alles geprojecteerd waardoor die triestheid juist nog verergert.

Wanneer we inderdaad voornamelijk onze tijd doorbrengen met het peilen van de minste of geringste bevinding van het ‘ik’, kan dit alleen maar leiden tot ontevredenheid.

Het is triest vast te stellen dat een dergelijke houding de oorzaak is van het ontstaan van hordes depressievelingen die, te midden van een enorme rijkdom, langzaam een spirituele hongerdood sterven.

maandag 27 oktober 2008

De Oorzaak

Kijk eens goed wat er gebeurt wanneer er bepaalde emoties of gevoelens door je heen gaan. De normale gang van zaken is dan dat je je gaat afvragen waarom. Je gaat op zoek naar de oorzaak. Er is bijvoorbeeld iets gebeurt wat je verontrust en daarom is er angst. Of iemand heeft iets gezegd wat je stoort en er is boosheid. Altijd zijn er gedachten aan dat gevoel of die emotie gelinkt. Het lijkt alsof die gedachten een mening hebben over wat er is.
Je wilt bijvoorbeeld niet ongerust zijn, je wilt geen angst hebben. Of je vindt dat die iemand het helemaal bij het verkeerde eind heeft en je zult hem dat op het gepaste moment wel eens duidelijk maken. De angst en de boosheid nemen dan alleen maar nog toe. Je zit op een mallemolen van gedachten en gevoelens waar je niet meer uit schijnt te geraken. Je wordt helemaal op sleeptouw genomen: de wereld van samsara is geboren.

De boeddha vertelde ooit: wanneer je getroffen wordt door een pijl, ga je dan proberen te achterhalen uit welk hout die gemaakt is of welke vogel gestorven is voor zijn veren? Of wil je in eerste instantie weten wie die pijl op je afgeschoten heeft of zelfs ook maar waarom? Wanneer je ooit klaar bent met het nagaan van de oorzaak van dit alles, ben je wellicht lang bezweken.

Zo is het precies dat het ons ook vergaat wanneer we buiten ons de oorzaak van alles gaan zoeken. Er is daar geen oorzaak. De reden waarom we lijden, is dat we controle willen over wat gebeurt. Dat we de dingen niet aanvaarden zoals ze zijn, er is weerstand. Maar wanneer je nu eens rustig zo’n gedachte of gevoel gaat onderzoeken wat hou je dan substantieel over?
Kun je die gedachte betasten? Kun je dat gevoel, die emotie zien? Heeft het een kleur? Of ook maar een vorm? Heeft die gedachte een geur misschien? Waartegen vecht je dan? Waarom lijd je? Wat maakt je zo van streek?

Het wordt zelfs voor een kind duidelijk dat de oorzaak van je ongenoegen niet buiten jou te zoeken valt, het heeft zelfs geen substantie. Hoe komt het dan toch dat je gelooft dat jou onrecht wordt aangedaaan? Waarom ben je bang? Waarom vind je dat wat gebeurt of zou kunnen gebeuren onrechtvaardig?

De oorzaak ligt bij jezelf. Of liever bij het schijnbaar onwankelbare geloof dat het jou overkomt! Dat jij het bent die angst heeft, dat jij het bent die boos wordt, dat jij het bent die moet afzien! Roei de wortel uit en je zult merken dat alles verdwijnt als sneeuw voor de zon.
VanZelf. Het gaat vanZelf weer terug van waar het gekomen is. Zomaar, zonder enig onderzoek, zonder er enig belang aan te hechten, zonder zelfs ook maar de geringste inspanning. Waar zijn ze dan al die muizenissen, al dat gepieker, al die zorgen? Je kunt zelfs niet zeggen dat ze verdwenen zijn; ze waren er niet eens echt. Als ze er echt waren, waar zijn ze dan nu heen? Op-gelost.

Wees niet langer Don Quichote die vecht tegen de windmolens in de vorm van gedachten en emoties. Besef ten volle, ten diepste dat het een dwaas gevecht is dat je nooit kunt winnen.
Wanneer je ziet dat alles als vanzelf oplost, zal uiteindelijk ook het geloof in een afgescheiden ‘zelf’ verdwijnen.

En dan wordt Stilte jouw enige Realiteit.