maandag 2 februari 2009

HET

Er zijn veel namen voor en toch kan het niet benoemd worden. Het is verschrikkelijk eenvoudig, te simpel voor woorden zo schijnt het. Het is dat wat is, altijd en overal. Waar je ook bent, waar je ook staat: het is er. Er kan gewoonweg niets zijn zonder ‘het’. Overal waar jij bent, is ‘het’ aanwezig.

Wie op zoek is naar waarheid, wie zichzelf wilt vinden, wie de zin van het leven wilt kennen, heeft geen boodschap aan ingewikkelde theorieën. De waarheid kan nooit moeilijk zijn, de waarheid is een-voudig. Simpel en zo vanzelfsprekend dat ze doorgaans over het hoofd wordt gezien.

Echt waar! Dat is de waarheid. Waarheid kan enkel echt zijn, onveranderlijk, niet beïnvloedbaar en eeuwig. Waarheid kan ook niet beschreven worden want dan zouden er talloze definities van bestaan. Waarheid is juist het ondefinieerbare; dat wat er nu is en waar niemand aan kan of mag twijfelen. Waarheid kan onmogelijk bewezen worden want elk bewijs wordt vroeg of laat weerlegd. Waarheid kan enkel ervaren worden en heeft geen enkele behoefte aan wat voor bewijs of definitie dan ook.

Je gelooft wellicht dat jij iemand bent met een eigen leven, een job, een vrouw misschien, een gezin. Iemand die ooit geboren werd en weet dat hij ooit ook weer zal sterven. In zo iemand zijn leven lijkt van alles te gebeuren. Niets blijft zoals het is, alles verandert. Mensen zoeken naar zekerheid maar als er één zekerheid is, dan is het dat alles onzeker is, veranderlijk. Niets blijft zoals het is, ook jij niet. Je lichaam veroudert, je geheugen werkt niet meer zo goed als vroeger, je bent minder fit. Je ziet de dingen en de mensen om je heen voortdurend veranderen. Waar is de goeie ouwe tijd gebleven? Zucht.

Hoe komt het nu dat jij beseft dat alles in en om je heen verandert? Omdat dat wat jij bent nooit veranderd natuurlijk. Zo simpel is Het! Wie ben jij dan wel? Zeker niet je lichaam, hoewel sommigen onder ons daar vast van overtuigd lijken te zijn, want dat zie je elke dag veranderen en vaak vind je dat niet zo leuk. En dan grijpen anderen meteen naar hun gedachten om aan te geven wie ze zijn: ik ben mijn ‘mind’! En om er nog een schepje bovenop te doen: I’m free in my mind! Vergeet het maar jongen! Wanneer jij gelooft dat je vrij bent in je ‘mind’ dan kost het je uiteraard geen enkele moeite om op dit eigenste moment niet aan een roze olifant te denken. Of bijvoorbeeld te ‘weten’ waaraan je binnen een seconde gaat denken. Jij hebt immers toch volledige controle over je gedachten? En als jij gelooft dat jij jouw gedachten bent, wel, dan zou je er nu al niet meer zijn vermits de gedachten van een uur geleden nergens meer te bespeuren zijn.

Ik hoef dit niet te bewijzen, iedereen kan het zelf ervaren. Zelfs tussen de soep en de patatten, daar hoef je heus niet elke week voor naar satsang.

En toch kan niet ontkend worden dat er ‘iets’ is dat dit alles ziet, dat dit alles gewoon, rustig en totaal onaangedaan waarneemt. Beseft. Vaststelt. Registreert. Onbewogen. Onpersoonlijk. Waarom zul je zeggen? Omdat Het door dit alles niet geraakt wordt. Net als de blauwe lucht nooit door de witte wolken die voorbijdrijven geraakt wordt.
Die onverstoorbare, stille aanwezigheid die nooit weg was of weg gaat, die je nooit om welke reden dan ook verlaat, dàt is wat jij en ik en zij en alles is. Jij, als persoon, bestaat niet eens.

Dit beseffen, realiseren dat jij niets (in het bijzonder) bent, is Wijsheid.
Weten dat je dan ook alles bent, is Liefde.