Zen-verhaal:
Een monnik vroeg aan zijn meester: Ik zoek
bevrijding.
Hij antwoordde: Waar zijn dan je boeien?
De leerling keek verbaasd: Die heb ik niet!
Toen vroeg de zenmeester: Waarom zoek je dan
naar bevrijding?
Emoties? ...
Lach, huil en dans, wat doet het eraan toe?
Zit niet vast, stroom als een rivier langs rotsen en
door ravijnen, langs weilanden en door dorpjes.
Wees bewust. Ook wanneer je boos bent.
Wees bewust. Ook wanneer je aardig bent.
Wees enkel bewust.
Leert zen geen bewustzijn?
Natuurlijk wil een monnik niet kwaad worden,
bijvoorbeeld op zijn leraar. Maar wat heeft een
leraar aan schijnheiligheid?
Zen betekent gevoel. Omdat je zonder gevoel niet
kunt zien. Een krekel springt in jouw hart.
Uiteindelijk doen alle gevoelens er niet meer toe.
Dan heb je begrepen dat je mens bent en geen god.
Dat Jezus nooit zal wederkeren. Dat mooie
woorden niet waar zijn en ware woorden niet mooi
(Lao-tse).
Bewustzijn, liefde en spontaniteit horen bij elkaar.
Neo-zen.
... Alles wat is.
Ik pretendeer hier geen nieuwe zen te brengen. Net
zoals je maar Een Jezus hebt en Een Eiffeltoren.
De zen van Japan ken ik niet, want ik leef hier. Ik
ken de zen uit Japan enkel uit boeken, films,
ontmoetingen, en dergelijke.
Hier in het Westen zijn we een stuk eenvoudiger.
Simpel met zen, simpel met advaita vedanta,
enzovoort. Hier kennen we geen lange traditie!
De kern van zen is neo-zen. Dus geen poespas met
bepaalde kleding en strenge disciplines. En geen
gehoorzaamheid aan een bepaalde richting en
zenmeester.
4 opmerkingen:
Als iemand je vraagt: 'Wat is de oorzaak van de duisternis?' antwoord hem dan: 'Het licht' Als het licht verdwijnt, onstaat de duisternis. Daarom: het licht doet de duisternis ontstaan en de duisternis het licht; ze komen en verdwijnen als elkaars oorzaak, en zo hebben zij dezelfde zin als de Weg van het Midden.
Tekst uit de Zen-literatuur
Zen zit vol paradoxen net zoals het leven trouwens. Een grote paradox. Daarom moet ik het oneens zijn met wat je schrijft Aquarel. Oorzaak en gevolg bestaan gewoonweg niet. Indien duisternis de oorzaak zou zijn van het licht en andersom dan zou dit betekenen dat de oorzaak en het gevolg in beide aanwezig moeten zijn en dat is immers niet zo. Indien er licht is is het feit van duisternis als oorzaak niet meer in dat licht te bespeuren.
Daarom zegt men dat oorzaak en gevolg gewoon illusie is. Het zijn hooguit tegengestelde fenomenen die niet zonder elkaar kunnen bestaan en wanneer het ene niet zonder het andere kan bestaan als dusdanis, dan is de paradox dat ze in wezen hetzelfde zijn. Ze lijken enkel op verschillende tijdstippen te verschijnen maar ook dit laatste is een illusie vermits tijd geen enkele realiteitswaaarde bezit tenzij in het denken dat ook al geen tijd kan bevatten.
Eindeloos wordt het op die manier. En daarom ook kent het geen begin.
Bedankt voor de verduidelijking.
Ik las de tekst in 'Oosterse filosofie' van Libbrecht.
Graag gedaan.
Libbrecht staat bekend als notoir sinoloog en bestudeerde de oostersee filosofie.
Het enige waar je nu bij Zen net niet moet mee aankomen is met filosofie. Filosofie is gebaseerd deductisch en anlaytisch denken. Daar kom je bij Zen nergens mee. Het leidt je enkel verder weg van waar je al bent.
Een reactie posten