woensdag 1 oktober 2008

Wie ben ik?

'Wie ben ik nou eigenlijk echt?' Het kan niet genoeg benadrukt worden dat ieder van ons uniek is. Je bent op elk moment van je leven anders dan al het andere, en precies wat je op dit moment moet zijn. Nog sterker: alles wat er ooit in jouw leven gebeurde, valt niet te bestempelen als 'goed' of 'fout'. Alles wat er ooit gebeurde, moest zo en niet anders gebeuren, omdat dat alles heeft geleid tot wat jij NU bent!...

Jij bent maar één ding: jij bent jezelf. En schrijf of denk 'Zelf' maar gerust met een hoofdletter, want dat Zelf van je is je diepste wezen, je bestaansgrond. Het is de enige reden van jouw persoonlijk bestaan, dat anders IS en dat ook anders bedoeld is dan het leven van al het andere waardoor je wordt omringd en dat samen met jou de Ene Werkelijkheid is, de ene ondoorgrondelijke Liefde, die gekozen heeft voor een emanatie in allemaal andere levensvormen.

Tot zover dus jouw Zelf. Maar hoe moet het nu met die anderen? Met al die andere levensvormen waardoor je wordt omringd en die allemaal willen dat jij je anders zult gedragen. Die vinden dat jij 'anders' moet zijn en meer zoals zijzelf, daarbij vergetend dat het juist zo prachtig is dat wij allemaal anders mogen zijn.

De plaats die al het andere leven in en naast het jouwe heeft is dus simpel. Niet gemakkelijk, maar wel simpel. Je hoeft alleen maar te proberen al het bestaande - maar dan ook echt àl het bestaande, inclusief die nare, onbegrijpelijke en vijandige mensen en gebeurtenissen - te zien als bestaand binnen de Ene Liefde, binnen het Zelf, binnen het Ene Leven waar wij allemaal deel van (mogen!) uitmaken, ieder in zijn eigen unieke vorm.

En pas als je dat ziet, kun je van daaruit bepalen welke concessies je kunt doen aan al die andere levensvormen, zonder schade voor jouw Zelf, zonder je Zelf geweld aan te doen. Dat geldt voor alles wat de wereld van je vraagt, voor de eisen die aan je worden gesteld en die er vaak niet toe doen zolang er bij jou geen gekwetst, onzeker egootje om de hoek komt kijken, dat het eigen 'ikje' en eigen taboes belangrijk vindt.

Ieder ander is een andere vorm van die ene Liefde en het is aan jou om niet langer bezig te zijn met zaken als kwaad of goed. Niet proberen de rechtmatigheid of de logica van al het bestaande te begrijpen en niets van al dat andere en onbegrijpelijke af te wijzen.

Dan is jouw werkelijkheid steeds weer een momentopname van je steeds groeiende inzicht in wie jij in werkelijkheid bent.


Citaat uit 'God heeft geen tijd, maar wel voor jou!' van Wim Burkunk

3 opmerkingen:

Aquarel zei

Wat heb ik deze dingen enorm 'ge-mist' deze week.
Je hebt de Liefde echt lief gehad.

Laat mij nou net deze week erg veel nagedacht hebben over wat 'goed' en 'kwaad' eigenlijk teweeg brengt.
En zie ... 'ik' zie weer.
Ik moet dit nog vaak her-lezen.

Aquarel zei

Dit stukje heeft zo'n milde en warme klank omdat je hier 'goed en kwaad' een plaats geeft waar het thuishoort. De groeipijn voorbij zeg maar. Echt heel erg mooi en fijn geschreven.

ikke zei

Alle eer komt Burkunk toe.
Het is immers een citaat uit een boek van de man.
Uiteraard vind ik mezelf helemaal terug in dit stukje; dat spreekt voor zich anders had ik het immers niet geciteerd.