Niemand kan sterven. Het leven is slechts een speelveld, hoe ruw het spel ook moge zijn. Hoveel klappen wij ook krijgen en hoezeer we ook heen en weer geslagen worden.
Een vedantist zong ooit als volgt: ‘Ik had nooit angst of twijfel. De dood kwam niet tot mij. Ik had nooit een vader of moeder, want ik was nooit geboren. Waar zijn mijn vijanden? – want ik ben het Al. Ik ben absoluut bestaan, absolute kennis en absolute gelukzaligheid. Ik ben Het. Ik ben Het’
IK ben noch een man noch een vrouw noch een god noch een demon, nee, noch een van de dieren of de planten of de bomen. Ik ben arm noch rijk, geleerd noch onwetend. Al deze dingen zijn heel klein vergeleken bij wat ik ben, want ik ben Het!
‘Mijn werkelijke genot lag nooit in aardse dingen – in man, vrouw, kinderen en andere dingen. Want ik ben als de oneindige blauwe lucht: veelkleurige wolken kunnen langsdrijven en een seconde lang spelen; ze trekken weg en dan is er het onvergankelijke blauw. Geluk en verdriet, goed en kwaad kunnen mij een ogenblik lang omvatten en het Zelf afschermen, maar ik ben er nog steeds. Ze verdwijnen omdat ze veranderlijk zijn. Als verdriet komt, weet ik dat het eindig is; daarom moet het sterven. Als het kwaad komt, weet ik dat het eindig is. Het moet verdwijnen. Ik alleen ben oneindig en door niets geraakt. Want ik ben het oneindige, dat eeuwige, onveranderlijke Zelf.’
Laten we uit deze beker drinken – deze beker die leidt naar alles wat onsterfelijk is, alles wat onveranderlijk is. Vrees niet. Geloof niet dat wij slecht zijn, dat wij eindig zijn, dat we ooit kunnen sterven.
Het is niet waar want ik ben Het!
'Vedanta, stem van innerlijke vrijheid'; Vivekananda
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten