Ik zit achter mijn bureau en kijk door het raam. De zon schijnt, de lucht is lekker blauw. Op de radio klinkt zachte muziek. De Poes speelt spelletjes met een door de wind voortgezwengeld blad. In de bomen rechtover springen vogels van de hak op de tak, zoals vogels dat plegen te doen. Ik krijg honger en neem een boterham. Ik bijt erin en kauw. Hij smaakt en de warme, zwarte koffie doet dat ook.
Ik hou van de stilte die rondom mij heerst. Poes strekt zich uit en koestert zich aan de warmte van de zon door het glas. Ik drink zwijgend van mijn koffie en luister naar de muziek. Ik neem een sigaret en inhaleer diep. Geniet. Ontspannen genietend laat ik mij voortdrijven op wat gebeurt. Ik denk eraan dat ik straks nog werken moet. En dat ik de vuilniszak niet vergeten mag. De stilte is haast tastbaar nu, ze zindert weldadig. Ik trek genoegzaam aan mijn sigaret terwijl de blauwe rook zich vrolijk vermengt met de lucht in mijn longen. Even komt een wolkje voor de zon geschoven. Poes kijkt op naar een wegvliegende vogel.
Alles gebeurt vanzelf. Ik hoef daar helemaal niets voor te doen. Het leven wordt mij aangeboden. Zomaar. En als ik toch zin heb om mij zorgen te maken, dan mag dat. Da’s ok. Ook dat is ok.
Alles is ok. Van-Zelf.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
10 opmerkingen:
Tot het weer niet oké is. Niet alleen door je zorgen te maken het zal je zomaar allemaal tegenzitten. Dat is een zelfde waardeoordeel (dat tegenzitten) als dat het oké is.
Waarom zou het accent bij deze vredigheid gememoreerd moeten worden, het gebeuren is niet meer als een veranderlijke toestand van voorbijgaande aard.
Jij vraagt mij waarom, René.
Ik weet het niet, want er zijn geen vragen meer.
Fijn voor je dat er geen vragen meer zijn, maar ik hoef ook geen vraag van je. Het gaat me om het antwoord. Voor het geval er ook geen antwoordem meer zijn kan ik misschien beter voorstellen te vertellen hoe 'niet oké' er uitziet.
Ik zou het begot niet weten of dat fijn voor me is. Het gaat jou om het antwoord, maar als ik geen vragen meer heb, kan ik je ook geen antwoord geven, toch?
Met de tekst "Van-zelf" heb ik ook op geen enkele manier willen weergeven dat, zoals jij het laat uitschijnen, het accent op de vredigheid gememoreerd dient te worden. En je geeft het zelf eigenlijk al aan, ook als het 'niet oké' is (maar voor wie dan?), gaat het moeiteloos van-zelf.
Dat was de reden idd. Zoals ik het lees is het zelfs bijna euforisch te noemen. Wanneer er zoiets als genieten is, zoals je zegt, verkeer je in de ervaring die dualiteit kenmerkt en waarvan de keerzijde het niet genieten is.
Ik vind het fijn voor je dat je geniet en geen vragen hebt, maar in het kader van het verkeren in dualiteit vind ik het antwoord op mijn vraag 'ik heb geen vragen meer' nogal gekunsteld. Alsof je niet in staat bent op een gewone simpele vraag een antwoord te geven.
Wat zeg je bijvoorbeeld tegen de bakker als ie vraagt of je een wit of een bruin wilt 'bakker ik heb geen vragen meer' ?
Ik heb er helemaal geen problemen mee dat jij mijn woorden interpreteert zoals jij dat wilt hoor.
Ook vind ik het bijzonder ontroerend dat jij je zorgen lijkt te maken of ik wel aan brood raak bij de bakker.
Of met andere woorden: waar maak jij je in hemelsnaam druk om?
Ik heb nog vragen genoeg..
Dat had ik al gemerkt, ja.
En geloof me wanneer ik zeg dat ik jou de antwoorden onmogelijk kan geven.
Ik geloof nooit iets, zelfs mijn eigen gedachten niet.
Hoi jongens!
Erg leerzaam, dit.
Ik heb weinig ervaring met non-dualistische discussies maar het is iets wat mij ook zou kunnen overkomen: wil je een gesprek, raak je verzeild in een steekspel.
Een vriendelijk of verstandig woord, kan zomaar een dooddoener blijken te zijn.
Hoe moet je je opstellen in zo'n gesprek? Als diehard non-dualist of als mens van vlees en bloed? Kun je die rollen door elkaar spelen?
En wat is de inzet? Wie het meest non-dualistisch is, of wie het meest mens? Wie het het beste begrepen heeft of wie zich het meest nederig of onverstoorbaar toont? Niets van dit alles? Of zou er tussen advaitisten geen inzet moeten of mogen zijn?
Et cetera.
Ik veronderstel dat dit een voorbeeld van een vlees-en-bloedreactie is en niet een niemand-hier of ik-weet-niks reactie.
Tom: fijn dat je deze uitwisseling niet hebt weggemodereerd.
René: je radicaliteit spreekt me aan. Ik zou graag ook met jou in contact komen. Je kunt mijn e-mailadres vinden op mijn site, (www.weteloosheid.nl).
Vriendelijke groet beiden en hopelijk tot schrijfs!
Hans van Dam
Een reactie posten